Dla Boga:

– wola jest tożsama z działaniem

– intelekt z tworzeniem

– miłość z narodzinami

– świętość z istnieniem

– wszechmoc z łagodnością.

My męczymy się, bo to wszystko zostało rozdzielone, poszatkowane, odrzucone od siebie na wszystkie strony. Tu, na ziemi, na pustkowiu.

Stworzenie człowieka to była łza szczęścia, spływająca po policzku. Połączona z niebiańsko skomplikowanymi obliczeniami matematycznymi, po których Pan Bóg stąpał, jak po świeżej trawie. Tak, to sobie wyobrażam i tego chciałbym kiedyś zaznać.

Czy ktoś z nas nie istnieje? Nie sądzę. Jesteśmy tu wszyscy.